Iago Varela Martínez

Como xa vos comentei na miña entrada anterior, onte deu comezo Pekín Express, o novo programa de Cuatro, no que 10 parellas teñen que percorrer os 10.000 quilómetros por Rusia, Mongolia e China, cun presuposto mínimo: 1 euro ao día por persoa, que só poden empregar para comer.

A Praza de Oriente de Madrid serviu de ponto de encontro de todos os concursantes. Aló foron chegando as parellas formadas por Begoña e Noel (nai e fillo que agardan pasar tempo xuntos), María e Fernando (unha parella que está en crise e quere ver se as situacións límite os unen ou separan), Juanan e Antonio (amigos e, pola noite, draq queens), Ainhoa e Idoia (dúas irmás xemelgas), Marta e Javier (el estudante de políticas, de familia "ben" e ela a súa asistenta), Carlos e Mario (amigos e persoas acostumadas ao luxo), José e Oier (profesor de relixión e exalumno), Carolina e María del Mar (amigas e gogós), Encarna e Víctor (matrimonio que "nunca saíu da casa") e unha parella sorpresa: dúas persoas que non tiñan parella a priori, Josemi e Carmen, que se coñecen xusto antes de que comece o programa.

Unha vez que todos están na madrileña Praza de Oriente, Paula Vázquez dilles a rota que van a a seguir así como a norma básica: un euro ao día por persoa. Durmir e viaxar, pola súa conta. Déixalles tres minutos de reflexión, por se algún decide abandonar, mais como era de agardar, todos continúan.

Comeza Pekín Express

Na propia Praza de Oriente, collen un autobús que os leva até o aeroporto, e aló un voo até Pskv, cidade de saída desta aventura. Unha vez chegados aló, a cada concursante déuselle unha mochila, un busca, fichas de idioma con frases típicas e un mapa da etapa. E menos mal! Porque de todas as parellas, tan só José e Oier, o exprofesor e alumno, levaba mochila axeitada para esa viaxe, o resto ían con maletas de roda... sen falar das gogós, Carolina e María del Mar, que en Madrid viaxaban sobre tacóns.

Paula Vázquez, convertida en presentadora e directora de carreira, coméntalles cal vai ser a primeira etapa: será un percorrido de 1000 quilómetros para o que teñn 3 días, e que os levará até Moscú, pasando por San Petersburgo. Ademais, empraza aos concursantes a estar ao día seguinte ás 12.0 na Praza do Hermitage de San Peterburgo, para poder participar no xogo de inmunidade, un xogo co que gañan o poder continuar no programa en caso de chegar de últimos á meta da etapa (neste caso, Moscú).

Tras dar a saída, os concursantes lánzanse á estrada para conseguir un coche que os leve en dirección San Petersburgo... e aquí comezan as distintas estratexias.

Por un lado, José e Oier (profesor e exalumno) deciden ir mercar de xantar, antes de nada, para "non ter problemas despois", mentres que todos os demáis están na procura dun coche. E hai quen ten máis sorte ca outros, por exemplo as gogós, que nun "decir xesús" xa teñen quen as leve (e aquí o gran mito faise realidade, "tiran máis dúas tetas ca dúas carretas"). Nembargantes, para os amigos draqs a cousa é máis complicada, por non falar de Encarna e Víctor, o matrimonio que nunca viaxou...

Ao final, todos foron quen de atopar alguén que os levara, algúns montaron con personaxes peculiares, como a parella en crise, cuxos taxistas fixeron unha parada técnica para tomar uns vasiños de vodka...

Ás 19.00h chega a sorpresa do programa: suspéndese a carreira. Que supón isto? Que non se pode continuar, é dicir, teñen que parar e buscar aloxamento. E claro... esta obriga pódeche deixar en calquer lado... e senón que llo digan a Begoña e Noel, que quedaron na estrada, no medio de nada, sen ningunha casa, ningún sitio onde cobixarse... ao final tiveron que tirar de saco de durmir e arrolarse nun camiño nada transitado... iso sí, para min, que moi espabilados tampouco foron, porque ao lado do camiño había un río cheo de lixo, que atraía os bechos... Outros dos concursantes tiveron máis sorte, caso das gogós, que atoparon coa humildade dunha familia pobre, que tiñan 10 fillos pero que os acolleron igualmente.

Ao día seguinte, ás 07.00 horas comezou de novo a carreira cara San Petersburgo, onde só chegaron antes das 12.00 sete das dez parellas para poder xogarse a inmunidade. Neste caso, o xogo era construír un puzzle, arrastrando pezas, obter unha pista ao rematalo, percorrer unhas rúas a por unhas tarxetas cos nomes dos concursantes e voltar para o ponto de partida.

E aquí ganou a parella formada por nai e fillo, Begoña e Noel, que fixeron unha pequena trampa, xa que nos momentos en que "Paula non vía", Noel cargou coa mochila da nai. Pero non tiveron penalización, porque a regra das mochilas era un pouco ambigua: só recollía a necesidade de "chegar cada un coa súa mochila".

Ao rematar o xogo, dáselles a saída de novo, desta vez cara Moscú. Noel protagoniza aquí un dos episodios ao meu entender máis feos. Levaban sen comer nada dende o día anterior á mañá, durmiran na rúa... e estaba famento... atopáronse cun carriño de venda de perritos quentes e, como non conseguiu que a tipa lle dese un pola cara, roubou unha salchicha.

De novo, teñen que facer autostop, e de novo, as gogós son das primeiras en coller praza (por que será?). Quen o ten máis difícil é o matrimonio "que nunca viaxara", o que nela fai aparecer os primeiros síntomas de desesperación... inda que para desesperación o da parella formada por Josemi e Carmen, os que se coñeceron ao inicio do programa, que a falta de acordo entre eles levounos a unha discusión en ton bastante elevado, o que supuxo que perdesen moitísimo tempo mentres decidían se continuaban ou non na aventura...

Á hora de buscar de durmir, pasou de todo:

Ainhoa e Idoia atoparon cun señor moi amábel, que lles ofreceu durmir na súa casa... deulle sopa quente e cando ían a unha habitación a durmir... apareceu unha muller que as botou da casa berrando co marido (amigas? eu non quero este tipo de amigas na casa!!)

Carlos e Mario, os amigos ricos, non atoparon sitio e tiveron que durmir baixo o porche dun bar, ao carón da estrada... o malo é que chovía e que había ruído do tráfico...

Begoña e Noel atoparon sitio na casa dun rapaz que os acolleu... e de novo Noel protagonizou unha excena noxenta: roubar comida, cando lla ían ofrecer... aprobeitándose da hospitalidade da xente...

Juanan e Antonio, os amigos draqs atoparon unhas velliñas que os deixaron durmir cando constaron que "a eles non lles gustaban as mulleres"... e menuda festa coas vellas! Bailaron con eles e incluso unha puxo unha perruca coa que os rapaces se visten (xa chegou a bruxa!)

María e Fernando, pola súa banda, pediron aloxamento a unha señora, que llo negou rotundamente, polo que se foron acomodar a unha marquesiña... pero a señora, cando viu a escea, debeu ter remordimentos, porque foi buscalos (que facedes aí? vide para a casa!) e deulles cobixo.

Ao día seguinte, todos parten cara Moscú, onde ten fin a primeira das etapas de Pekín Express, na mítica Praza Roxa... e aló van chegando... os últimos serán expulsados... adiviñades quenes chegaron de últimos? Pois Josemi e Carmen, os que se acababan de coñecer... en parte, ben, porque non sei como rematarían...

E aquí, unha nova sorpresa do programa: as tarxetas "inmunidade". Son unhas tarxetas que Paula Vázquez garda nun sobre e que se son vermellas, os expulsados teñen que marchar e se son verdes, poden quedar... neste caso foi vermella...

As miñas impresións

E falando un pouco das miñas impresións, dicir que a expulsión dos derradeiros desta etapa, Josemi e Carmen, pareceume ben, posto que a incompresión entre eles (entendíbel, dende o ponto de vista que tiñan personalidades totalmente diferentes) daría é a continuos enfrontamentos ao longo do programa.

Por outra parte, a actitude de Begoña e Noel, nai e fillo, sobre todo do fillo, polo feito de aprobeitarse da hospitalidade da xente, pareceume mala. Mais hai que recoñecer, que previa reprimenda de Paula Vázqueza ao final da etapa, pediu disculpas, algo que celebro.

Que dicir dos draqs, Antonio e Juanan...Inda que non o fixeron moi ben, penso que darán xogo ao programa... en vista de que dúas tetas tiran máis ca dúas carretas... empregarán a súa condición de draq queens para conseguir transporte?

Encarna e Víctor... o matrimonio que nunca saíu da casa... esta vez quedaron novenos, pero non sei se non serán os vindeiros expulsados... e non porque non poidan, senón pola desesperación, sobre todo dela, que sinte que "nunca saíu da casa", "que non sabe idiomas"....

Carlos e Mario, os amigos acostumados ao luxo foron para min unha sorpresa. Foron os gañadores desta primeira etapa e estou seguro que andarán sempre polos primeiros postos...

José e Oier, profesor e exalumno, poderían xogar un papel importante, pola aplicación da lóxica... penso que pensan as cousas detidamente antes de lanzarse a facer nada... inda qu onte foron protagonistas secundarios, penso que nunca chamarán a atención pero que chegarán lonxe...

María e Fernando... a parella en crise... destes non sei que dicir... non sei moi ben como lles irá...

Marta e Javier, empregada e xefe, aportan algo ao programa. E penso que a boa relación que teñen pódeos levar lonxe.

As gogós, Carolina e María del Mar terán sorte de empregar as súas potencialidades para conseguir as cousas... ademais aportan ledicia ao programa, serán interesantes para o transcurso das cousas...

E, finalmente, as irmás Ainhoa e Idoia, coido que non chegarán moi lonxe... non sei por que, pero dame esa sensación.

Vídeos de presentación

E colorín colorado...

E nada máis, até aquí a miña primeira impresión da primeira etapa de Pekín Express. Agardo non tervos aburrido...

E se vos aburrín, botádelle a culpa a Luís Puente, que foi o que me deu a idea :p