Iago Varela Martínez

Xa non é a primeira vez que me permito escribir referencias no blogue a propósito das actitudes que as compañías de telecomunicacións, especialmente as que dan servizo de telefonía móbil, teñen cara os seus clientes.

A chegada dos OMV (Operadores Móbiles Virtuais) vendéusenos como a panacea: o grande aluvión de compañías de nova creación faría aumentar a competencia e descender notabelmente os prezos de servizo. Sen embargo, para daquela, os OMR (Operadores Móbiles con Rede, é dicir, Vodafone, Movistar, Orange e Yoigo) xa tiñan unha carteira de clientes bastante estábel e unha capacidade de acción importante.

Cómpre dicir que existen dous tipos de OMV.:

Dunha banda están os denominados OMV-completos, que teñen os seus propios centros de conmutación e todos os elementos de rede agás o acceso de radio, o que lle permite ser absolutamente independente do OMR que lle aluga o segmento de radio. Neste grupo atópanse R-móbil, DIGI.Mobil, Fouyou.com, Flipamovil, Euskaltel, Telecable, British Telecom, Simyo, Jazztel Móvil, Kuile Mobile.

Por outro lado, o outro tipo de OMV son meros revendedores. É dicir, mercar unha cantidade X de minutos ou sms á operadora coa que operan. Ao mercar unha cantidade grande esta ofrécelle un prezo máis económico, polo que eles revenden eses minutos ou sms a un prezo sensibelmente inferior ao habitual. Deste outro grupo forman parte Sweno, Lebara, Eroski Móvil, PepePhone, Hits Mobile, Midas Mobile, Ventaja Móvil, Carrefour Móvil, Día Móvil, Happy Móvil, Cable Móvil, Másmóvil, Bankinter, Euphony, Talkout, MundiMóvil, XL móvil, Blau, Hablafácil e Hong Da.

Pero como dicía antes, os OMV inda non acabaron de despegar, pois inda que ás veces ofrecen prezos realmente interesantes (mensaxes por baixo dos 10 céntimos...), o certo é que inda non ofertan ocpións de aforro (módulos para falar cos amigos (tipo Qtal de Vodafone), coa parella (A2...) ou coa familia (Módulo Familiar etc...), o que non os fai atractivos para xente que use bastante o móbil neste sentido.

A entrada en vigor o pasado 1 de xullo da normativa europea que limita o prezo das sms enviadas en Roaming (itinerancia, é dicir, usando o móbil no extranxeiro) a 11 céntimos de euro, deixou en evidencia unha incongruencia de grande relevancia: como é posíbel que Vodafone, Movistar ou Orange sigan mantendo o prezo das mensaxes dentro do Estado español a 15 céntimos?

É dicir, pagaremos máis enviando unha sms aquí que no extranxeiro, cando neste último caso a nosa operadora terá que pagarlle á operadora extranxeira unha certa cantidade porque nós esteamos a usar unha rede que non é a nosa propia. Resulta cando menos curioso.