Expandir contido
Mostrando entradas con la etiqueta tecnoloxía e sw libre. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta tecnoloxía e sw libre. Mostrar todas las entradas

Fomos moitos os que hoxe acordamos con resaca de indignación. Beber Google (quen di Google, di calquera gran empresa de Internet que nos ofrece servizos "gratuítos") en grandes doses ten efectos secundarios, e hoxe estamos a sufrir as consecuencias da nosa googledependencia.

Si, son (somos) Google dependentes. Isto non é novidade, somos milleiros os que cada día centralizamos o noso correo electrónico en Gmail, conversamos por Gtalk, marcamos citas en Calendar, editamos documentos en Drive, levamos a nosa música en Music, vemos vídeos en YouTube e planificamos as nosas viaxes en Maps... tamén somos (éramos?) moitos os que empregabamos Reader como ferramenta de traballo a diario, como O Agregador de Feeds, en maiúsculas e negriña.

Somos moitos os que onte levamos a labazada do cese de actividades deste servizo, que malia existir alternativas igualmente válidas, tiñamos xa todo ben organizadiño aló e, para que dicilo doutra maneira, estabamos acostumados a empregar a ferramenta desde os seus comezos.

Pero, por que Google decide pechar Reader? É obvio que as explicacións que nos deron non resultaron  en absoluto convincentes, mais tamén é certo que Google adoita traballar así cando lle dá o arrouto, entrando coma elefante nunha cristalería. Para exemplo temos o defunto Wave, un produto que para  min era tremendamente útil e que pasou a mellor vida como hoxe Reader, cun anuncio sorpresa.

Pero... e se acontece con Reader que pasou con Google Wave? Lembro como a miña mágoa inicial fora desaparecendo ao descubrir como as diferentes utilidades coas que contaba Wave foron implementándose en Google Docs, agora transformado en Google Drive.

É certo que Google leva tempo traballando a política de unificar servizos, algo que ben xestionado pode resultar tremendamente positivo. Volvendo ao exemplo de antes, coido que a integración do disco duro virtual Drive con funcionalidades de xestión de documentos (antigo Google Docs coas opcións portadas de Wave) mellorou a experiencia de usuario. Ou o tan rumoreado servizo unificado de mensaxería, que poña fin ás 4 ferramentas que hoxe en día ten distribuídas (Talk, Voice, Messenger e Hangouts), tamén debería ser moito máis interesante e atractivo.

Se así fose, o cambio podería chegar a ser menos traumático; pensemos que tamén está Currents, o lector que non foi publicitado en exceso e ao mellor miran de dar unha sorpresa por ese lado. Quero pensar que en Mountain View pararon a pensar no que facían antes de tomar unha decisión que afecta a tanta xente que traballa día a día cos seus produtos.

Só o tempo, que cura todo, poderá dicirnos se efectivamente a decisión de Google foi acertada e camiñamos cara unha nova (ou diferente) Internet onde se traballe coas fontes de información doutro xeito ou se, polo contrario, estamos ante un novo EPIC FAIL do xigante de Internet.
Esta mañá participei no programa A Vivir Galicia da Cadena Ser, podedes escoitalo aquí:

O luns pasado entrevistoume Kiko Novoa e compañía no Galicia por Diante. Estivemos falando uns minutos sobre o Mobile World Congress 2013.

Se vos interesa, podedes no seguinte widget (desde o minuto: 3:50)

Nokia foi, noutro tempo, a referencia no sector dos terminais móbiles. Por que mans non pasaron aqueles resistentes 3310? Baterías que duraban semanas, o típico xogo da serpe e mesmo a famosa melodía do Nokia tune fixeron que, para moitos, Nokia fose toda unha institución.

Sen embargo, nos últimos anos Nokia experimentou unha baixada de cota de mercado espectacular no sector dos smartphones, quizais por agardar demasiado a ver que facían outros como Apple co seu iOS ou os mil e un fabricantes que empregan a plataforma Android de Google.

Doutra banda Microsoft tampouco pasaba polo seu mellor momento. Windows xa non vendía coma antaño e no sector da telefonía móbil non acababa de acertar. Por iso a unión de Nokia e Windows para lanzar novos produtos sorprendeu e fixo que nos formulásemos dúas posíbeis preguntas:
  • Estamos ante unha unión de perdedores? Ou, pola contra,
  • A unión de Nokia e Microsoft é o impulso definitivo que precisan (precisaban?) ambas empresas?
O resultado desa unión é a serie Nokia Lumia, da cal tiven oportunidade de probar con tranquilidade o Lumia 820, con Windows 8.


O primeiro que me chamou a atención do terminal, ademais do seu bo packaging, foron os acabados, que dan sensación de gran calidade e robustez. Iso si, resultoume un tanto pesado, nin máis nin menos que 160 gramos de bicho.

Como todo smartphone que se prece hoxe en día, conta cos sensores e elementos de conexión típicos (GPS, WiFi, NFC, microUSB...). Ademais permite a carga inarámica, aínda que non foi algo que puidera probarlle.

O procesador é un dobre núcleo a 1,5 GHz, que consigue que todo o sistema operativo funcione con fluidez, tanto ao usalo coas características básicas como cando executamos algún que outro xogo. A pantalla, de 4,3 polgadas reacciona sen maior problema ás nosas peticións táctiles e ten tamén un brillo que resulta máis que satisfactorio para traballar co terminal en exteriores. Peca un pouco de resolución, aínda que tampouco é unha falta reseñábel.

Dispón de dobre cámara, de 0,3 megapíxeles a frontal (básica) e 8 a principal. Esta última si que consegue uns resultados que poderíamos considerar bastante óptimos, aínda que lonxe da calidade de dispositivos como o Galaxy S III de Samsung ou o iPhone 5, ambas tamén de 8 megapíxeles.

A memoria interna é de 8 GB, máis ca suficiente para a meirande parte dos usuaios. Tamén se pode aumentar o espazo a través de tarxetas microSD (ae 32 GB).


No que ten a ver co sistema operativo, resulta un cambio de concepto con respecto a Android, o  sistema operativo móbil que adoito empregar na miña vida diaria. Botei en falta aplicacións do estilo das que considero básicas. Doutras, as alternativas resultan moi vistosas e doadas de empregar pero con moita menos funcionabilidades que nas versións de outros sistemas operativos. Quizais teña moito que ver a escasa madurez do mercado de aplicacións, polo que pode ser unha cuestión temporal.

Noutras palabras, semella que Windows Phone está pensado para usuarios que non quren complicarse, consumidores pasivos máis ca xeradores de contidos; persoas que queren unha ferramenta que lles resolva as súas necesidades de comunicación... e punto. Calquera usuario con ganas de máis sentiráse un tanto capado.

Resulta interesante ver como Nokia incorpora ferramentas de software propias que melloran moito o sistema operativo, como Nokia Maps, Nokia Conducir, Nokia Música, Nokia Reading, Nokia Transportes ou Nokia Vista Urbana, e que poderíamos comparar coa suite típica de Google en Android.

Tamén é interesante ver como é a integración coa nube, aínda que está moi ligada a SkyDrive, o servizo de Microsoft.


Comezo a escribir este post nun tren. Sen embargo, as posibilidades de que o poida chegar a publicar desde o mesmo son practicamente nulas. Imaxino a algúns que me coñecedes pensando 'comooorrr? pero se hai "Internet everywhere"! non es un rapaz conectado?'

Síntoo. It was my fault... quizais debera ter comezado cun "Ola, son Iago e vivo en Galiza". De seguro que así moitas e moitos de vós xa me entenderíades.

Como dicía, collín o tren ás 7.20 horas. Semellante madrugón non me permitiu levar a cabo a miña habitual rutina de almorzo, consulta de correo electrónico pendente, lectura da prensa diaria, etcétera. Pensei en aproveitar o traxecto en tren entre Cabanas e A Coruña para ir facendo iso, consciente das dificultades. Pero, por intentalo que non quedase.

Como podedes imaxinar, o que aconteceu foi o que acontece sempre que viaxas por Galiza: ráfagas de conexión e desconexión que desesperan e que, aínda por riba, son mortais para a duración da batería dos teus gadgets.

E é que cando viaxas por Galiza descubres que a cobertura móbil nas principais arterias de comunicación é, digámolo claro e sen tabúes, unha merda espichada nun pau. Dá igual que te movas pola AP9 (principal arteria de comunicación por estrada), polo Eixo Atlántico de Alta Velocidade (principal vía de comunicación ferroviaria) ou por calquera outra liña férrea. Atoparaste con que, cando estás preto (moi preto) de núcleos de poboación importantes terás 3G (con moita sorte a evolución mais rápida HSPA/HSPA+) e no resto GPRS ou, simplemente, a nada.

Haberá quen diga que "GPRS é conectividade". Si, máis eu lle engadiría aquilo de "limitada ou nula", porque, sinceramente, esperar medio minuto para cargar unha foto subida a Twitter ou máis de un para que cargue a web dun xornal non é conectividade.

Todo mellorará co 4G...

Correcto. Temos unha nova tecnoloxía por despregar, o LTE/4G. Polo de agora en España hai probas piloto nunhas poucas cidades, polo que a súa implantación vai levar anos (sobre todo tendo en conta a crise e todo iso).

O 4G véndese como "a solución para chegar a todos os recunchos con alta velocidade, incluso aos lugares onde non se pode chegar con conexións fixas". A pregunta é: cando?

De varias conversas que tiven con responsábeis de diferentes operadores saquei a mesma conclusión: as prioridades son sempre as cidades, onde está o "nicho de clientes" (que mal me soa ese termo...). E logo, o resto. Como foi sempre, vamos.

Os que agora poden gozar de conexións de 100 ou 200 Mbps (cando se faga o despregamento de 4G pode que xa teñan posibilidade de contratar 1 Gbps) terán acceso antes a conexións móbiles de até 100 Mbps en 4G. O resto, os que teñen acceso por Internet fixo a 1 Mbps (con sorte 3 ou 6) seguirán disfrutando de GPRS. Vamos, que a fenda dixital será cada vez maior.

Neses momentos é cando máis me acordo nese modelo de iPhones gratis, no que os clientes esixen terminais gratuítos (polos que logo acaban pagando moito máis, pero iso é outro tema...). Ese vicio creado polas operadoras, aumentado polos clientes, que fai que grandes operadoras como Vodafone invertise a mesma cantidade de cartos en subvencións ca en rede, cando queda tanto, tanto, tanto por mellorar.

Queremos pois, supersmartphones sen cobertura? Eu, desde logo, non.

Imaxe: Desmotivados

As galegas e galegos estamos orgullosos de moitas cousas: das nosas vilas, das nosas costas, dos nosos montes, das nosas tradicións... e tamén da nosa cervexa. E cando falamos da nosa cervexa falamos de Estrella Galicia

Acaso non nos sentimos orgullosos cando viaxamos fóra e vemos que nun bar serven a nosa cervexa

Por outro lado, falemos de Foursquare. Supoño que todos saberedes de que vai Foursquare, se non sempre podedes botarlle un ollo a este outro post que publiquei hai bastante tempo. Entre as cousas boas desta aplicación social están as listaxes de lugares, que nos facilitan as cousas cando andamos na procura de sitios ou recomendacións.

E que teñen que ver Foursquare e Estrella Galicia?

Pois que veño de poñer en marcha unha idea que levaba tempo a rondarme na cabeza: crear unha listaxe de lugares nos que se atopa Estrella Galicia fóra de Galicia; chámase Estrella Galicia fóra de Galicia (vamos! un aplauso á orixinalidade!). O feito de só pensar en lugares de fóra de Galicia é porque aquí é demasiado habitual atopala e sería cargar a listaxe en exceso.

Así que pídovos colaboración, para facer esa listaxe máis e máis ampla entre todos. Para comezar metín 84 lugares de todo o mundo (xa vedes que hai lugares en España, Estado Unidos, étc), vexamos cantos somos capaces de engadir entre todos.

Se che deixa editar a listaxe, engádeo ti mesmo. Se non podes poñer os sitios que coñezas e que non estean nesa listaxe nos comentarios ou facéndome unha mención no Twitter (@iagovarela).

Graciñas!

Vídeo elaborado por Twitter co gallo do seu quinto aniversario.



O modelo de negocio da telefonía móbil española segue a darlle moita importancia á subvención de terminais a cambio do denominado "compromiso de permanencia", é dicir a amarrarte á compañía durante X tempo cun consumo de Y euros.

Recoñezo que eu tamén teño caído nesas "ofertas" hai uns anos, pero a día de hoxe non me pillan. Prefiro ter o móbil que eu quero e coa compañía que me pete. As diferenzas económicas? Poucas, veredes.

Buaa, conseguín o iPhone 4 por 29 €!
Letra pequena: A cambio de facer cambio de compañía e un contrato de permanencia de 18 meses cun consumo de 30 € ao mes. Pero é o iPhone, neno!

Poñamos por caso o iPhone 4 de 16 GB, que está agora de moda. Pero podería ser calquera outro. Ademais fago a oferta considerando alta nova e modalidade de tarifa única (mesmo prezo a calquera destino, de existir):

Movistar: 379 € teléfono + (18 meses * (9 € voz + 15 € datos)) = 811 €
Vodafone: 329 € teléfono + (18 meses * (9 € voz + 15 € datos)) = 761 €
Orange: 369 € teléfono + (18 meses * (20 € voz/datos, voz só de 18-8h) = 729 €

O prezo por minuto é de 30 ou 3 cént/min para Movistar (30 para chamar a outras compañías, 3 para chamar a Movistar), 11,9 cént/min para Vodafone, 19 cént/min fóra do horario para Orange. As sms sempre a 15 cént.

O prezo do teléfono libre é de 599 €.

Con Simyo, 599 € + (18 meses x 6,99 € (voz + 300 MB gratis)) = 724, 82 €.

Inda por riba, con chamadas a 5 cént/min a calquera destino e sms a 9 cént.

Vós diredes.
Esta temporada falei varias veces de Twitter (ver isto, esto outro, aquela cousa, ou estoutra). Hoxe fágoa cun vídeo de humor, o trailer dun hipotético filme, a Twitter Movie.


Que é: Xeolocalización
A xeolocalización é un termo que fai referencia a coñecer
a nosa ubicación xeográfica automaticamente.

Que é: Foursquare
Rede social na que os usuarios comparten a súa posición
en lugares de interese e opinan sobre eles

Dun tempo a esta parte falamos moito de xeolocalización e evolucionamos do sonado que está a pasar ao onde está a pasar. Damos por feito e natural que no gadget do tempo do noso móbil apareza a climatoloxía do concello no que nos atopamos, ou que cando no noso terminal buscamos en Google a palabra gasolinera aparezan entre as primeiras opcións as que temos máis preto e non unha situada no centro de Roma, por pór un exemplo.

Todo isto é grazas á xeolocalización, que moitos sinalan coma a fin da privacidade. Eu rexeito de pleno esta idea, porque o usuario sempre pode decidir cando, como e con quen quere compartir a súa posición.

O caso de Foursquare

Como adiantaba, Foursquare é un exemplo dunha rede social na que os usuarios comparten información sobre a súa posición nun lugar de interese, que pode ser un negocio, un centro de estudos, unha paraxe natural... e milleiros de cousas máis.

O seu funcionamento é moi sinxelo. Cando chegas a ese sitio, fas un check-in (confirmas que estás alí). Ademais, podes deixar opinións do lugar ("Bo lugar para tomar un licorcafé con vistas ao Eume"). Segundo vas facendo check-in, vas gañando badges, un xeito de premiar a túa actividade na rede social. O que máis check-in fai nun determinado lugar, convírtese en Alcalde.

Para os establecementos, os check-in de Foursquare son publicidade gratuíta, mais non ten por que ser positiva. Neste sentido, nas grandes metrópoles, certos establecementos coma Starbucks [tamén comeza a haber exemplos no Estado, como é o caso de Telepizza], ofrecen descondos aos seus alcaldes ou simplemente a calquera usuario que compara a súa posición no local.

Futuro da xeolocalización

Sen dúbidas, o futuro deste servizo virá ligado ao desenvolvemento de ferramentas capaces de explotalo, mais non cabe dúbida que é un terreo frutífero e que pode traer moitas vantaxes para os usuarios, sempre e cando o usemos con cabeciña.

GoogleTV é o novo proxecto da xigante Google, orientada a crear televisións da man da xigante Sony baseadas en Android, para desfrutar de todas as posibilidades que pode ter ofrecer Internet na televisión e baseadas nun sistema aberto e moldeábel como Android.

Segundo se agarda, será en maio cando se presente.


Hoxe comecei unha sesión de readedo - termo adoptado de Luís - dos blogues que sigo e atopei con este interesante vídeo que recolle o estado de Internet en números.


[Fonte]: Microsiervos


O iPad, a nova creación de Apple, non escapou das grazas de Buenafuente, quen lle adicou un monólogo:



Cómpre dicir que este novo gadget non é tan novidoso como Apple pretende vender, de feito Microsoft xa tratou de vender un produto similar hai 10 anos e dende a Universidad de Córdoba levaron a cabo o iFreeTablet, o mesmo, pero con sistema operativo libre.

Por certo, cheguei ao vídeo de Buefuente dende o blogue Linwind - De Windows a Linux
"Polo momento, tense anunciado unha distribución do terminal
con Vodafone para Europa,

unido á súa dispoñibilidade como terminal libre"

Enrique Dans

Os que me coñecedes un algo - ou bastante, segundo se mire - xa sabedes do meu gusto polos gadgets tecnolóxicos e pola telefonía móbil. Mais o certo é que en raras ocasións tiven a oportunidade de ter terminais ou elementos á última, non por falta de ganas, senón porque non sei até que punto sería lícito aproveitarse de máis de quen che paga os gastos...

O certo é que dun tempo a esta parte estoulle dando voltas a aproveitar a fin da permanencia e o cambio de compañía para facerme cun smartphone táctil á que poderlle sacar o máximo partido. Dende sempre mirara con interese os terminais con Android, o sistema operativo baseado en Linux. Mais quizáis o último empuxonciño deumo Vítor, cando publicou no seu blogue o post co que participaba no concurso promovido por and.roid.es. Foi aí cando comecei a cavilar na idea de ligar o Android a un terminal HTC.

Resultou que nin Vítor nin eu resultamos agraciados co premio do concurso, mais el fíxose co terminal pola súa conta, un HTC Magic. Logo de ver in situ as marabillas deste, xa tiña o ollo posto no meu obxetivo: un HTC con Android.

Foi entón cando entrou en escea a todopoderosa Google. A rede foise enchendo dun rumor que cada vez ía collendo máis forza: un novo terminal de Google. Foron aparecendo fotos, vídeos... filtracións que pouco antes de final de ano parecían unha realidade cando Google convocou unha rolda de prensa para o 5 de xaneiro. E así foi. Ese día, presentábase o Google Nexus One, un terminal HTC, táctil, Android... vamos, con todo ao que eu aspiraba.

Ademais, desvelouse tamén o método de adquisición nos EUA: libre ou ligado a un contrato de permanencia coa compañía T-mobile. O prezo, nada esaxerado: 530 dólares (~370 euros). O misterio de quen o comercializaría en Europa desvelaríase días despois, Vodafone.

Entón, a min xurdiume unha dúbida: íase poder atopar libre acó? Senón, todas as miñas esperanzas nexunianas quedarían en nada... pois, a xulgar polas palabras de Dans, parece ser que sí. Así que agora só queda agardar á primavera, 'data' na que chegará a Europa. Ah! E que a conversión dólar-euro non sexa a habitual nestas cousas, i.e. 530 $ = 530 €!

[Fonte]: Probando el Nexus One

Ante a inclusión no Anteproxecto de Lei de Economía sustentábel de modificacións lexislativas que afectan o libre exercicio das liberdades de expresión, información e o dereito de acceso á cultura a través de Internet, os xornalistas, blogueiros, usuarios, profesionais e creadores de internet manifestamos a nosa firme oposición ao proxecto, e declaramos que…

1.- Os dereitos de autor non poden situarse por riba dos dereitos fundamentais dos cidadáns, como o dereito á privacidade, á seguridade, á presunción de inocencia, á tutela xudicial efectiva e á liberdade de expresión.

2.- A suspensión de dereitos fundamentais é e debe seguir a ser competencia exclusiva do poder xudicial. Nin un peche sen sentenza. Este anteproxecto, en contra do establecido no artigo 20.5 da Constitución, pon nas mans dun órgano non xudicial -un organismo dependente do Ministerio de Cultura-, a potestade de impedir aos cidadáns españois o acceso a calquera páxina web.

3.- A nova lexislación creará inseguridade xurídica en todo o sector tecnolóxico español, prexudicando un dos poucos campos de desenvolvemento e futuro da nosa economía, obstaculizando a creación de empresas, introducindo atrancos á libre competencia e ralentizando a súa proxección internacional.

4.- A nova lexislación proposta ameaza os novos creadores e obstaculiza a creación cultural. Con Internet e os sucesivos avances tecnolóxicos democratizáronse extraordinariamente a creación e a emisión de contidos de todo tipo, que xa non proveñen prevalentemente das industrias culturais tradicionais, senón de multitude de fontes diferentes.

5.- Os autores, como todos os traballadores, teñen dereito a viviren do seu traballo con novas ideas creativas, modelos de negocio e actividades asociadas ás súas creacións. Tentar soster con cambios lexislativos unha industria obsoleta que non sabe adaptarse a este novo contorno non é nin xusto nin realista. Se o seu modelo de negocio se baseaba no control das copias das obras e en Internet non é posíbel sen vulnerar dereitos fundamentais, deberían procurar outro modelo.

6.- Consideramos que as industrias culturais necesitan para sobrevivir alternativas modernas, eficaces, críbeis e asequíbeis e que se adecúen aos novos usos sociais, en lugar de limitacións tan desproporcionadas como ineficaces para o fin que din perseguir.

7.- Internet debe funcionar de forma libre e sen interferencias políticas auspiciadas por sectores que pretenden perpetuar obsoletos modelos de negocio e imposibilitar que o saber humano siga a ser libre.

8.- Esiximos que o Goberno garanta por lei a neutralidade da Rede en España, ante calquera presión que poida producirse, como marco para o desenvolvemento dunha economía sostíbel e realista de cara ao futuro.

9.- Propoñemos unha verdadeira reforma do derecho de propiedade intelectual orientada ao seu fin: devolver á sociedade o coñecemento, promover o dominio público e limitar os abusos das entidades xestoras.

10.- En democracia as leis e as súas modificacións deben aprobarse tras o oportuno debate público e tendo consultado previamente todas as partes implicadas. Non é de recibo que se realicen cambios lexislativos que afectan a dereitos fundamentais nunha lei non orgánica e que versa sobre outra materia.

NOTA: Este manifesto foi redactado conxuntamente por xornalistas, blogueiros e internautas, nunha maratoniana sesión durante a tarde-noite de onte. Se estás de acordo, difúndeo por todas as vías que poidas.

[Fonte]: Blogaliza

O pasado 9 de novembro cumpríronse cinco anos dende que viu a luz o Mozilla Firefox, un navedor de Internet libre desenrolado en conxunto pola Corporación Mozilla, a Fundación Mozilla e unha chea de voluntarios externos.

[Ligazón]: Firefox 3.5 en galego
[Fonte]: Wikipedia
[Vídeo]: Five years of Firefox




Hoxe fiquei sorprendido lendo a prensa: Google Street View xa está dispoñíbel na Galiza. Até aí, nada novo: foron moitas as novas que veñen circulando dende hai tempo pola rede ("O coche de GSV fotografía Compostela"...).

E inda que xa se contaba que antes de 2010 estivese dispoñíbel, por aquilo do Xacobeo, saber que xa era posíbel acceder a este servizo, aledoume.

Así que comecei a buscar sitios coñecidos nas cidades de Vigo e A Coruña (casas de amigos, étc). Mais a sorpresa veu ao descubrir que parte de Cabanas tamén está fotografada. Non a súa totalidade, mais si as principais estradas (a de Ferrol, a de Ares, a de As Pontes...) alén de toda a zona da Praia da Magdalena. En fin, que xa hai entretemento...

A través do blogue de Vítor de Palas entérome dun concurso que levan a cabo no blogue de Android en español.

Aproveitando que se cumpre un ano do seu primeiro post, decidiron sortear un HTC Magic de Vodafone.

A ver se hai sorte e toca!
Estes días estase a falar moito dun vídeo de 2 minutos que recolle a grandes rasgos a historia de Google. Voilá: