Alguén aprenderá algún día a valorar as pequenas cousas. Ollar a fermosura das Illas Cíes desde calquera ángulo é unha delas
Expandir contido
Mostrando entradas con la etiqueta cousas. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta cousas. Mostrar todas las entradas
Non me preguntedes por que, pero síntome fascinado polo abandonado. Non me refiro ao abandono por abandono, ao feísmo ruinoso ou ás casas que caen nos centros das vilas por desleixo de uns ou falta de interese pola súa conservación de outros. Non. O meu interese é máis ben polos lugares que un día foron e que hoxe non son, lugares aos que gosto de achegarme e percorrelos, facer o esforzo de escurrir o maxín para poñerme na pel de antigos moradores ou traballadores que nun tempo máis esplendoroso andiveron por aló.
Abundan este tipo de sitios. Galiza, por exemplo, está inzada de vilas, rueiros, mosteiros, antigos hospitais, fábricas... e, sobre todo ducias e ducias de baterías e instalación militares. Todos estes lugares comparten situación de abandono e o encanto máxico do que vos falaba.
Pero o exemplo de abandono por excelencia é Prypiat, a cidade dos traballadores de Chernobyl. Deixando de lado o tema da radiación, o establecemento dunha zona de exclusión que aínda hoxe en día mantén a raia a visitantes e curiosos contribuiu aínda máis a aumentar a curiosidade polo lugar.
Estes días lin un artigo de Henry Shukman, un visitante que se aventurou a adentrarse nos arredores da central, onde o abandono foi transformado nun curioso Edén, un refuxio de vida onde noutro momento habitou a morte. E algo longo, pero paga a pena. Podédelo consultar nesta ligazón.
As galegas e galegos estamos orgullosos de moitas cousas: das nosas vilas, das nosas costas, dos nosos montes, das nosas tradicións... e tamén da nosa cervexa. E cando falamos da nosa cervexa falamos de Estrella Galicia.
Acaso non nos sentimos orgullosos cando viaxamos fóra e vemos que nun bar serven a nosa cervexa?
Por outro lado, falemos de Foursquare. Supoño que todos saberedes de que vai Foursquare, se non sempre podedes botarlle un ollo a este outro post que publiquei hai bastante tempo. Entre as cousas boas desta aplicación social están as listaxes de lugares, que nos facilitan as cousas cando andamos na procura de sitios ou recomendacións.
E que teñen que ver Foursquare e Estrella Galicia?
Pois que veño de poñer en marcha unha idea que levaba tempo a rondarme na cabeza: crear unha listaxe de lugares nos que se atopa Estrella Galicia fóra de Galicia; chámase Estrella Galicia fóra de Galicia (vamos! un aplauso á orixinalidade!). O feito de só pensar en lugares de fóra de Galicia é porque aquí é demasiado habitual atopala e sería cargar a listaxe en exceso.
Así que pídovos colaboración, para facer esa listaxe máis e máis ampla entre todos. Para comezar metín 84 lugares de todo o mundo (xa vedes que hai lugares en España, Estado Unidos, étc), vexamos cantos somos capaces de engadir entre todos.
Se che deixa editar a listaxe, engádeo ti mesmo. Se non podes poñer os sitios que coñezas e que non estean nesa listaxe nos comentarios ou facéndome unha mención no Twitter (@iagovarela).
Graciñas!
Achégase o Nadal, esa época de consumismo asaxerado. Entre as novidades tecnolóxicas deste ano, eu pediríalle aos Reis Magos as seguintes:
1.- Un Nexus S
O sucesor do Nexus One, un completísimo smartphone dotado da última versión de Android, Gingerbread. Verá a luz a mediados de decembro nos EEUU, e o 20 no Reino Unido. O resto do mundo terá que agardar.
O seu prezo 529 $. Máis información en Mallando na e-ira.
2.- iPod nano
8 ou 16 GB de música, radio FM, Genius... toda a música que queres no novo iPod de Apple, que ademais ten unha autonomía de 24h sen interrupción.
Dende 159 €.
3.- Blu:sens web:tv
Con este dispositivo pódese ter todo o contido multimedia do fogar centralizado, TDT, ver na televisión contido en liña... ademáis fabricado por unha empresa galega, Blu:sens. Máis información en Mallando na e-ira
O seu prezo: 149 €
4.- Globe Tips.
A solución para quen queira usar o seu smartphone táctil sen ter que sacar as luvas. Máis información na súa web (clic acó)
Prezo non dispoñíbel
5.- Camisola Android
E se queres gastar algo menos, por arredor de 15 € tes unha camisola Android. Hai centos de modelos, cuestión des escoller.
Esta semana celebrouse en Vigo o San Teleco, a festa da Escola de Enxeñaría de Telecomunicación, así que aproveitando a ocasión, déixovos un par de vídeos de como era a festa en 1991 e no 2004:
Hoxe vaise a relembrar o Bravú da man d'Os Diplomáticos de Montealto!
O modelo de negocio da telefonía móbil española segue a darlle moita importancia á subvención de terminais a cambio do denominado "compromiso de permanencia", é dicir a amarrarte á compañía durante X tempo cun consumo de Y euros.
Recoñezo que eu tamén teño caído nesas "ofertas" hai uns anos, pero a día de hoxe non me pillan. Prefiro ter o móbil que eu quero e coa compañía que me pete. As diferenzas económicas? Poucas, veredes.
Buaa, conseguín o iPhone 4 por 29 €!
Letra pequena: A cambio de facer cambio de compañía e un contrato de permanencia de 18 meses cun consumo de 30 € ao mes. Pero é o iPhone, neno!
Poñamos por caso o iPhone 4 de 16 GB, que está agora de moda. Pero podería ser calquera outro. Ademais fago a oferta considerando alta nova e modalidade de tarifa única (mesmo prezo a calquera destino, de existir):
Movistar: 379 € teléfono + (18 meses * (9 € voz + 15 € datos)) = 811 €
Vodafone: 329 € teléfono + (18 meses * (9 € voz + 15 € datos)) = 761 €
Orange: 369 € teléfono + (18 meses * (20 € voz/datos, voz só de 18-8h) = 729 €
O prezo por minuto é de 30 ou 3 cént/min para Movistar (30 para chamar a outras compañías, 3 para chamar a Movistar), 11,9 cént/min para Vodafone, 19 cént/min fóra do horario para Orange. As sms sempre a 15 cént.
O prezo do teléfono libre é de 599 €.
Con Simyo, 599 € + (18 meses x 6,99 € (voz + 300 MB gratis)) = 724, 82 €.
Inda por riba, con chamadas a 5 cént/min a calquera destino e sms a 9 cént.
Vós diredes.
Ás veces, lendo bibliografía básica ou recomendada para algunha materia, descubro detalles e anécdotas sobre experimentos tecnolóxicos que me parecen ben interesantes e me pregunto se chegarán a acadar o seu obxetivo.
Estes días, lin no Redes de Computadores. Un enfoque descendente basado en Internet - de James F. Kurose e Keith W. Ross - acerca dunha das aplicacións interesantes de Internet, o proxecto SETI@home; trátase dun experimento que usa os computadores de xente anónima de todo o mundo na busca de vida extraterrestre. Os datos que recollen os radiotelescopios son divididos en partes pequenas, para que os ordenadores dos voluntarios que participan no proxecto fagan cálculos. Así, unindo centos (ou milleiros) de ordenadores, pódense facer grandes proxectos.
E agora, veño de ler en El País que grazas a un proxecto semellante, Einsten@home, no que participaron 250.000 voluntarios de 192 países, vense de descubrir unha nova estrela. Un exemplo tanxíbel de que este tipo de modelos de traballo son eficientes.
[Fonte da nova]: Unha estrela descuberta dende casa
Pequeno vídeo titorial de como falar 'geek' (en inglés): ver acó
Hoxe asistín ao directo que fixeron os do programa Anda Ya (Los40 Principales) no Campus de Vigo. Maila non ser oínte do programa, cando me enterei do evento quixen asistir, xa que lembrei o ben que o pasara cando fora ver Hoy por hoy, tamén en Vigo, e El Larguero, en A Coruña.Hei de dicir que o programa que se escoita en antena é bastante malo en comparación co que se vive no backstage. De feito, a maior parte do tempo, a 'actuación' foi para o auditorio e non en antena, onde o tempo corría coas cancións (que obviamente nós non escoitábamos) e publicidade.
Déixovos con algúns dos momentos do programa:
Vídeo 1: Parodia de Dani Diges en Eurovisión (con Jimmy Jump e John Cobra incluídos).
Vídeo 2: Parodia da Duquesa de Alba bailando como Michael Jackson
Que non todos os días un cumpre 24 anos
Hai uns días participei cun grupo de compañeiras e compañeiros universitarios da UVigo nun estudo sobre hábitos culturais que está a facer o Consello da Cultura Galega e, entre as temáticas que se analizaron estaba a influencia das redes sociais.Xusto neses días, habilitouse o rexistro na nova Rede Social da UVigo (http://redesocial.uvigo.es), que pretende ser un espazo para a comunidade de universitaria, no que compartir e afondar en cuestións relacionadas (ou non) co ámbito académico, sendo esta a última (polo de agora) rede social na que teño perfil.
Mais, volvendo ao estudo do CCG, as opinións dos presentes eran bastante do estilo 'non valen para moito', 'son unha perda de tempo'... opinións que non comparto e que creo teñen moito que ver con esa demonización que os medios tradicionais (prensa, televisión...) fan das redes sociais e, en xeral, de Internet.
Se ben é certo que un mal uso das mesmas pode acarrear problemas, usadas 'con cabeciña' son unha ferramenta caralluda de coñecemento, difusión e organización.
Déixovos un vídeo, vía @durdengarci
Déixovos un vídeo, vía @durdengarci
Hai preto dun mes que remataron as II Xeiras sobre a Lingua Galega, cunha edición que superou as nosas espectativas, tanto en asisentencia coma en interese.
Entre os relatores deste ano estivo Valentim Rodrigues Fagim, Presidente da AGAL, que quixo manter unha entrevista comigo despois das Xeiras. Velahí vai:
Entre os relatores deste ano estivo Valentim Rodrigues Fagim, Presidente da AGAL, que quixo manter unha entrevista comigo despois das Xeiras. Velahí vai:
Iago Varela: «Por quê nom conhecemos quase nada do mundo lusófono, se temos tanto em comum?»
«Nem o ILG nem a RAG se prestárom a participar [nas Xeiras], alegando que 'só existe umha normativa e que nom havia nada que falar'»
Valentim R. Fagim - Entre os dias 9 e 12 de março desenvolvêrom-se as II Xeiras sobre a Lingua Galega, organizadas polos Comités da Universidade de Vigo. Fum convidado a participar numha mesa redonda sobre a questom normativa com a professora Pilar Garcia Negro.
Agora é o momento de devolver esse amável convite entrevistando um dos organizadores, Iago Varela Martínez, estudante de Engenharia de Telecomunicaçom.
Valentim R. Fagim: Esta foi a segunda ediçom das Jornadas que tivo um enorme êxito relativamente ao número de pessoas inscritas.
Iago Varela: Verdadeiramente esta II ediçom das Xeiras foi tod
o um êxito quanto à participaçom e ao interesse que gerárom. Tivemos um total de 235 inscritos (mais do dobre que o ano passado) e umha lista de espera de mais de 50 pessoas. Ademais, consta-nos que mais de 300 pessoas seguírom a evoluçom das mesmas via Internet.
VRF: Qual eram as linhas temáticas das Jornadas?
IV: Basicamente tivemos 9 linhas: Galego e Internet, ensino, música, humor, normativas, plataformas pró-galego, público infantil, ensaio e política.
Todas elas fôrom temáticas novas, é dizer, nom contempladas na primeira ediçom. Além disso, cumpre assinalar que esta selecçom nom foi casual, mas quigemos misturar temáticas lúdicas com outras mais sérias, com o fim de fazer umhas jornadas muito mais amenas.
VRF: Qual das atividades destacarias pola sua boa recepçom? Qual foi o sentir geral dos participantes a respeito das Jornadas?
IV: Com bastante diferença, a actividade mais valorizada foi a actuaçom do conta-contos Celso Fernández Sanmartín, que soubo manter a atençom de todo o público e tirar-lhe umhas boas risadas, seguida da palestra-actuaçom dos históricos Mini e Mero.
Mas em geral, todas as mesas fôrom mui bem valorizadas. De facto, na última jornada figemos umha enquisa de satisfaçom e a nota média das mesmas é dum 8.1
VRF: Nom é muito frequente existirem debates públicos sobre a questom normativa que afinal, sabemos, é muito mais do que Filologia. Como surgiu a ideia? Como se desenvolveu?
IV: Precisamente, a pouca atençom que se presta a esta questom foi o que nos levou a fazê-la. Cremos que nom tem que ser um tema tabu, antes ao contrário: o nosso objectivo com esta palestra era pôr riba da mesa as potencialidades das diferentes normativas. Depois cada quem que escolha o que prefira.
Cremos que foi todo um acerto, mas cumpre dizer que nom foi doado conseguir alguém da linha oficial. Nem o ILG nem a RAG se prestárom a participar, alegando que 'só existe umha normativa e que nom havia nada que falar'. Nom podo negar que nos surpreendeu estas atitudes tam pouco construtivas.
VRF: Tés a sensaçom de que o público presente na mesa redonda tem agora umha visom mais ampla da estratégia luso-brasileira para a nossa língua?
IV: Com certeza que sim. Neste sentido tenho-te que parabenizar, já que em grande parte a tua apresentaçom serviu para abrir os olhos e fazer-nos cavilar: por quê nom conhecemos quase nada do mundo lusófono, se temos tanto em comum?
Tenho que reconhecer que eu mesmo, usuário da linha oficial, tenho após esta mesa umha visom muito mais esclaredida e positiva da estrategia luso-brasileira.
VRF: Os Comités é um entidade estudantil que está a recuperar a sua presença pública depois de anos de recuo. Que tem possibilitado isto?
IV: Os Comités lutamos por um ensino que seja público, democrático, galego e de qualidade. Com a nossa presença nos órgaos de governo estamos a conseguir melhorias substanciais para o estudantado galego.
Por pormos um exemplo, neste curso grande parte do nosso trabalho estivo focalizado na modificaçom dos Estatutos da Universidade de Vigo para adaptá-los às exigências da LOU. Neste sentido, graças a nós a Universidade de Vigo conta hoje com um texto muito mais ambicioso em matéria lingüística.
Isto sem esquecer outras reivindicaçons históricas, como o transporte, residências ou a luta contra as taxas académicas.
VRF: Que projetos se alviscam no presente ano?
IV: Agora mesmo, estamos começando a preparar as eleiçons, que teremos o vindoiro 20 de Maio. Mas isso nom nos aparta de outros projectos pendentes como algum concerto e outras cousas que ainda nom podo adiantar...
VRF: Qual a presença da nossa língua na Universidade de Vigo, entre estudantes, PAS e docentes?
IV: A presença do galego a título individual é aceitável, mas nom como idioma de uso normal. De facto, a docência em galego situa-se na UVigo arredor dos 16%, percentagem que se vê muito mais mermada nas titulaçons técnicas, onde nom chega nem aos 5%.
Estas percentagens chocam bastante com os relatórios que situam o galego como língua habitual de 35% da mocidade, o que nos levou a fazer umha campanha com a qual, baixo o lema 'Na defensa do galego, nin un paso atrás', estamos a denunciar esta situaçom.
VRF: Todo o debate em volta do decreto está a ter ecos entre o estudantado?
IV: Claro que está. O estudantado nom está a ficar calado ante os graves ataques que a Junta da Galiza está a ter em contra da nossa língua, de facto demonstrou-se com o seguimento da jornada de greve que tivemos no dia 21 de Janeiro, que foi em massa.
VRF: Na hora de consultar bibliografia básica, existe a hipótese nas bibliotecas universitárias de aceder às versons em português?
IV: Nom, existem mui poucos títulos das bibliografias que tenham versom em português.. Realmente, torna-se raro atopar versons idiomáticas diferentes à original nas estantes da biblioteca e, as que existem, som todas em castelhano.
VRF: Pode-se estudar na nossa língua na Universidade de Vigo?
IV: A dia de hoje, nom. Aguardamos que pouco a pouco vaiamos tomando consciência de que a Universidade tem que dar uso à nossa língua em todos os ámbitos. Tem que ser exemplo, visibilizar que a nossa língua, como qualquer outra, vale para a investigaçom, para falar de modernidade... nom é só umha questom cultural.
VRF: Algumha reflexom final ou comentário pessoal?
IV: Obrigado por poder contar com a tua presença nas Xeiras e por esta conversa.
[Ligazón á fonte orixinal]: Entrevista no P.G. da Língua
Hai uns días recibín un correo do compañeiro Paco convidándome a visitar a recén estreada edición dixital do Terra e tempo, a revista de pensamento nacionalista editada pola Fundación Bautista Álvarez.Sucedeu que nese momento andaba medio ocupado nos meus quefaceres e só fixen unha visita rápida á web que, todo hai que dicilo, deume moi boa impresión. Gústame a combinación de cores, a distribución de contidos ou a inclusión de contidos audiovisuais, que destaca en comparación coa web da UPG, que se actualiza con ben pouca regularidade.
Mais esta noite, en vista dun insomio importante, decidín adicarlle uns minutos a repasar os contidos da revista dixital e teño que dicir que a miña impresión mellorou inda máis. Nela atopei artigos ben interesantes, como o do compañeiro Marcos Loureiro, titulado A nosa historia facémola nós, ou A Cultura ensimesmada, de Ana Pontón.
E entre as imaxes, esta, do 12 de agosto do 2009 en Ferrol, na homenaxe a Reboiras
Onte xa flipei co titular con que 'Libertad Digital' falaba da histórica manifestación que houbo onte en Santiago de Compostela para tratar de parar o Decretazo trilingüe de Feijóo: El BNG amedrenta alumnos y profesores para que vayan a una huelga antiespañol.
Pensei que o xornalismo rancio e noxento da dereita española non podía ir a máis. Pero non, estaba errado. Hoxe La Razón ten unha portada das que tamén fan historia: "Conjuro contra el castellano en Galicia"
Que fermosura! Que profesionalidade! Iso foi o máis representativo da manifestación de onte! Por certo, dende Queremos Galego xa se anunciou onte que os imbéciles que onte queimaron unha bandeira (actos que aproveitan os carroñeiros do PP) non están relacionados coa Plataforma, senón que se tratou dun acto totalmente alleo e lamentábel.En fin, eu prefiro quedarme coa capa a dobre páxina de Xornal. E é que unha imaxe descritiva vale máis ca mil palabras
Ondas do mar de Vigo
se vistes meu amigo!
se vistes meu amigo!
É automático. Cada vez que, despois dunha tempada na casa, fago a maleta para voltar á vida en Vigo, o meu subconsciente viaxa até a archicoñecida cantiga de Martín Codax, Ondas do mar de Vigo.
Xeralmente o feito de recoller as cousas, de pensar e repensar que non deixo nada de importancia na casa, leva parello certo aceno de tristura, xa que volver á cidade olívica e sinónimo de rutina Vigo - CUVI - Vigo (inda que tamén doutros moitos aspectos positivos, todo hai que dicilo). A aldea, pola contra, é sinónimo de tranquilidade.
Mais esta vez, teño especiais gañas de voltar, non por facelo a Vigo, senón polo que conleva.
Xeralmente o feito de recoller as cousas, de pensar e repensar que non deixo nada de importancia na casa, leva parello certo aceno de tristura, xa que volver á cidade olívica e sinónimo de rutina Vigo - CUVI - Vigo (inda que tamén doutros moitos aspectos positivos, todo hai que dicilo). A aldea, pola contra, é sinónimo de tranquilidade.
Mais esta vez, teño especiais gañas de voltar, non por facelo a Vigo, senón polo que conleva.
Hoxe dicimos adeus ao 2009, un ano que remata coma todos: coa sensación de que pasou axiña e de que houbo moitas cousas boas e outras moitas mellorábeis.
Non pretendo con esta anotación facer unha listaxe de todas esas cousas, nin moito menos, xa que sen que o puidera evitar, sempre habería algún feito que ficase no esquecemento temporal, non por menos importante, senón porque non se pode ter todos os datos á
vez no pensamento.
Os primeiros días do 2009 foron protagonizados or unha tristura compartida co pobo Palestiniano ante os reiterados bombardeos de Israel que deixaron centenares de mortos inocentes.
Febreiro viu marcado pola cita electoral do 1 de marzo, que condicionou totalmente a actividade e roubou un gran número de horas que doutro xeito estarían adicadas ao lecer. Mais, maila os resultados finais, coido que o esforzo pagou a pena. Agora estamos a ver as consecuencias de todo o que pasou a partires desa data.
En abril, concretamente durante a semana santa, chegou a primeira escapada. Tras as dúas experiencias anteriores a través de e
xcursións do concello, aló repetín o tema do rafting, un dos meus deportes de auga-aventura favoritos (se ben é certo que neste grupo poderíamos englobar moitos que non teño probado, polo que a opinión é sesgada). Percorrer as augas do Ulla foi toda unha aventura e quedamos con ganas de repetir a experiencia (quizáis no 2010?).
Pero nesa semana santa tamén houbo tempo para o sendeirismo polas Fragas do Eume, ese espazo natural que teño a escasos minutos da casa e que sempre me descubre novas paraxes e lugares dunha beleza superlativa.
Maio resúmese cunha palabra: SORPRESA. A que argallou Carmen polo meu aniversario. Canto esforzo e traballo detrás! E que felicidade descubrir o enredo, a verdade un dos momentos máis especiais do ano.
Maio foi tamén mes de graduacións, experiencias festivas pola cidade de A Coruña, e preámbulo do xuño de exames.
En xullo chegou a ansiada viaxe a Catalunya que durante tanto e tanto tempo organizamos. Unha viaxe que quedará na lembranza polo ben que o pasamos primeiro por Port Aventura e logo en Barcelona. Mais tamén quedará no recordo polos infinitas xornadas maratonianas que nos marcamos para ver o imposíbel nos días pola capital catalá :)
Quizáis un dos momentos máis emocionantes da estancia - logo da experiencia acelerativa do Furious Baco - fose a viaxe en helicóptero sobrevoando a cidade. 10 minutos dunhas vistas xeniais.
Logo virían xornadas festivas en Galiza, como o Festigal ou diferentes noites de sábado...
Setembro trouxo a visita da familia catalá e, con ela, o discubrimento de zonas de interese da comarca, como a fervenza do Belelle, que xa comentaba neste blogue.
O outono estivo marcado por unha viaxe a Picos de Europa, á zona de Potes, onde fixemos unha rota de sendeirismo máis que aconsellábel por fermosura e dificultade moderada.
Pero tamén, a chegada do novo curso trouxo consigo un paso máis en convivencia, repetíronse ceas con amigas e amigos, festas varias, algún que outro concerto... neste sentido, o Porrón foi un dos lugares emblemáticos das noites viguesas...
O peche do ano protagonízao, entre outras cousas, unha nova andaina, o novo proxecto chamado Mallando na e-ira.
En definitiva, o 2009 estivo pragado de bos momentos, de descubrimentos de xente e afianzamento de novas amizades. De sorpresas, de novidades no xeito de vida, ... en fin, de centos e centos de cousas que desexaría non remataran nunca.
O 2010 apreséntase nesa mesma liña. Como obxetivos a seguir márcome, alén dos académicos, continuar afondando no camiño aberto no 2009, metendo os céntimos na caixa do 'diñeiro negro', planificando roteiros por toda Galiza para coñecer a fondo os nosos espazos naturais, potenciando Mallando, relendo O Señor dos Aneis, seguir afianzando amizades, descubrir novos intereses... e un longo etcétera.
Amigas, amigos... que os vosos propósitos para o 2010 se fagan realidade. Sede felices e bo aninovo.
Non pretendo con esta anotación facer unha listaxe de todas esas cousas, nin moito menos, xa que sen que o puidera evitar, sempre habería algún feito que ficase no esquecemento temporal, non por menos importante, senón porque non se pode ter todos os datos á
vez no pensamento.Os primeiros días do 2009 foron protagonizados or unha tristura compartida co pobo Palestiniano ante os reiterados bombardeos de Israel que deixaron centenares de mortos inocentes.
Febreiro viu marcado pola cita electoral do 1 de marzo, que condicionou totalmente a actividade e roubou un gran número de horas que doutro xeito estarían adicadas ao lecer. Mais, maila os resultados finais, coido que o esforzo pagou a pena. Agora estamos a ver as consecuencias de todo o que pasou a partires desa data.
En abril, concretamente durante a semana santa, chegou a primeira escapada. Tras as dúas experiencias anteriores a través de e
xcursións do concello, aló repetín o tema do rafting, un dos meus deportes de auga-aventura favoritos (se ben é certo que neste grupo poderíamos englobar moitos que non teño probado, polo que a opinión é sesgada). Percorrer as augas do Ulla foi toda unha aventura e quedamos con ganas de repetir a experiencia (quizáis no 2010?).Pero nesa semana santa tamén houbo tempo para o sendeirismo polas Fragas do Eume, ese espazo natural que teño a escasos minutos da casa e que sempre me descubre novas paraxes e lugares dunha beleza superlativa.
Maio resúmese cunha palabra: SORPRESA. A que argallou Carmen polo meu aniversario. Canto esforzo e traballo detrás! E que felicidade descubrir o enredo, a verdade un dos momentos máis especiais do ano.
Maio foi tamén mes de graduacións, experiencias festivas pola cidade de A Coruña, e preámbulo do xuño de exames.
En xullo chegou a ansiada viaxe a Catalunya que durante tanto e tanto tempo organizamos. Unha viaxe que quedará na lembranza polo ben que o pasamos primeiro por Port Aventura e logo en Barcelona. Mais tamén quedará no recordo polos infinitas xornadas maratonianas que nos marcamos para ver o imposíbel nos días pola capital catalá :)
Quizáis un dos momentos máis emocionantes da estancia - logo da experiencia acelerativa do Furious Baco - fose a viaxe en helicóptero sobrevoando a cidade. 10 minutos dunhas vistas xeniais.
Logo virían xornadas festivas en Galiza, como o Festigal ou diferentes noites de sábado...
Setembro trouxo a visita da familia catalá e, con ela, o discubrimento de zonas de interese da comarca, como a fervenza do Belelle, que xa comentaba neste blogue.
O outono estivo marcado por unha viaxe a Picos de Europa, á zona de Potes, onde fixemos unha rota de sendeirismo máis que aconsellábel por fermosura e dificultade moderada.
Pero tamén, a chegada do novo curso trouxo consigo un paso máis en convivencia, repetíronse ceas con amigas e amigos, festas varias, algún que outro concerto... neste sentido, o Porrón foi un dos lugares emblemáticos das noites viguesas...
O peche do ano protagonízao, entre outras cousas, unha nova andaina, o novo proxecto chamado Mallando na e-ira.En definitiva, o 2009 estivo pragado de bos momentos, de descubrimentos de xente e afianzamento de novas amizades. De sorpresas, de novidades no xeito de vida, ... en fin, de centos e centos de cousas que desexaría non remataran nunca.
O 2010 apreséntase nesa mesma liña. Como obxetivos a seguir márcome, alén dos académicos, continuar afondando no camiño aberto no 2009, metendo os céntimos na caixa do 'diñeiro negro', planificando roteiros por toda Galiza para coñecer a fondo os nosos espazos naturais, potenciando Mallando, relendo O Señor dos Aneis, seguir afianzando amizades, descubrir novos intereses... e un longo etcétera.
Amigas, amigos... que os vosos propósitos para o 2010 se fagan realidade. Sede felices e bo aninovo.
Escribo esta entrada para anunciarvos unha boa nova, un nacemento: o de Mallando na e-ira, un novo proxecto no que me embarco da man de dous amigos e bloguers, Luís e Vítor.
Esta nosa primeira puntocom pretende dar saída a cuestións dun ámbito se cadra máis técnico dos que afondamos en cada un dos nosos blogues persoais e que fan medrar a nosa curiosidade e interese.
Quizais vos estades preguntando polo nome do blogue, por que Mallando na e-ira?
A primeira parte do nome vén de algo tan propio, tan tradicional, como A malla. Non só a malla como o feito de bater nun cereal para separar a semente da palla, senón como eses momento de vivencia en grupo, relacións interpersoais asociadas ao traballo.
E a segunda, a eira, como 'espazo de terra descuberto próximo á casa [...] sobre o que se pousan os cereais para separar o grao da palla', mais adaptado ao feito de ser unha eira online, é dicir, unha e-ira.
Agardamos que este novo espazo sexa do voso interese, así que xa sabedes, dádelle á malla!!
Esta nosa primeira puntocom pretende dar saída a cuestións dun ámbito se cadra máis técnico dos que afondamos en cada un dos nosos blogues persoais e que fan medrar a nosa curiosidade e interese.
Quizais vos estades preguntando polo nome do blogue, por que Mallando na e-ira?
A primeira parte do nome vén de algo tan propio, tan tradicional, como A malla. Non só a malla como o feito de bater nun cereal para separar a semente da palla, senón como eses momento de vivencia en grupo, relacións interpersoais asociadas ao traballo.
E a segunda, a eira, como 'espazo de terra descuberto próximo á casa [...] sobre o que se pousan os cereais para separar o grao da palla', mais adaptado ao feito de ser unha eira online, é dicir, unha e-ira.Agardamos que este novo espazo sexa do voso interese, así que xa sabedes, dádelle á malla!!
